Τριάντα αργύρια …

                                      Γκαλίνα

Όλα τα πούλησα.

Όλοι με εξαγόρασαν.

Κι εκείνος

Γυναίκα με φώναξε

Μα Πόρνη με κοιμήθηκε

Τα ξέπλεκα μαλλιά και τα ακριβά μου αρώματα

δεν καταδέχτηκε στα πόδια του

Κι όταν με φίλησε

κουδούνισαν τα αργύρια της προδοσίας στη τσέπη.

 (Κι εσύ, που μου έδωσες φωνή,

πόσο άραγε τη ζωή μου θα κοστολογήσεις;)

Πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι … Ι

Πρώτα απαρνήθηκες τη μάνα.

Στα σκοτεινά προχωρούσε

Mε τα πρησμένα πόδια ξυπόλητα

Με το λευκό μανδύα τα χέρια πισθάγκωνα.

Προσπέρασες

Το πρόσωπο απέστρεψες

Μη σε σφραγίσει το στίγμα.

Ολονυχτίς λίκνιζε κενή την αγκαλιά

Τη φρικτή προφητεία βασκαίνοντας.

                                   (Δεκέμβρης 2012)

Amores III

Οι ανάσες

ζέσταναν στο παγωμένο δωμάτιο

μια ύστατη ολονυχτία μεταμέλειας

Κι ύστερα

μαρμάρωσε ο έρωτας

πίσω από τα κλεισμένα βλέφαρα

και πίσω από τα παντζούρια

το αποκλεισμένο φεγγάρι.

                                        

                                            (Δεκέμβρης ’91)

Πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι … ΙΙ

Λιπόψυχη πίστη

τον παράδεισο απώλεσες.

Χοῦς εἶ…

Η αντάμωση ανέφικτη.

Χωρίς αναμονή

η μοναξιά

έκπτωτη

αναμάρτητο το σαρκίο περιφέρει.

(Την προδοσία της ύστατης ώρας

αρκεί μια ζωή αφοσίωσης να ισοζυγιάσει;)

                                

                                         (Οκτώβρης 2012)

Amores II

Τα παράθυρα ανοιχτά

Προσκαλούσαν τη νύχτα

Τα κύτταρα του κορμιού σου

Στη σκόνη λικνίστηκαν

Κι έπεσαν

σαν πρωινή ομίχλη

Στο παγωμένο κρεβάτι.

(Η απουσία ξαγρύπνησε κι απόψε).

                                            (Δεκέμβρης’91) 

Amores I

Όλο το πρωί κάτω από τη βροχή

στάλα στάλα ξέπλυναν την αμαρτία

Και το βράδυ

απεκδυόμενοι τα φύλλα της συκής

νεόπλαστοι

μεταλαμβάνουν

το αντίδωρο της ηδονής.

                                         (Μάρτης 1990)